Dekret z 1947 r. wprowadził w Polsce system ubezpieczenia rodzinnego, podobnie jak i w innych krajach europejskich. System takiego ubezpieczenia polega na tym, że pracodawcy opłacają składkę w jednakowej wysokości na rzecz stworzonego w tym celu pionu ubezpieczenia społecznego, który z uzyskanych środków wypłaca pracownikom obarczonym utrzymaniem rodziny zasiłki rodzinne zamiast dodatków płacowych płatnych bezpośrednio przez pracodawców. Dzięki temu unika się dyskryminacji w przyjmowaniu do pracy pracowników obarczonych rodziną, zachowuje właściwe proporcje płac, realizuje w szczególności równouprawnienie kobiet w zakresie prawa do wynagrodzenia za pracę przy równomiernym obciążeniu wszystkich pracodawców. Z systemu tego w Polsce były wypłacane zasiłki na dzieci i niepracującą żonę. Ulegał on licznym zmianom, zwłaszcza co do realnej wysokości wypłacanych świadczeń. Z dniem l III 1995 r. system ten został zniesiony, a zastąpiony wypłacaniem zasiłków rodzinnych o charakterze zaopatrzeniowym typu opieki społecznej dla najuboższych rodzin.